Bazen hayatın
En sessiz anında,
Bir kelime yankılanır insan beyninde ?…
“Korkma…"
İşte bu korkma kelimesi,
Hem yaşamın,
Hem de ölümün ortasında yerini alır ve kendi kendini korumaya salıverir …
Korkmak,
Yaşamın en doğal halidir…
Ama ölüm!…
Ölüm,
Korkulacak karanlık değil,
Yeni bir aydınlığın ışığıdır…
Bak doğaya?…
Bir yaprak düşer usulca,
Ama “dal“ ağlamaz…
Çünkü dal bilir ki?
Bahar yeniden doğacak…
İnsan da öyle…
Bir doğar, bir ölür,
Bir ölür, bir doğar…
Aslında ölmek,
Bedenin yorgunluğu olsa gerek…
Beden ölse,
Ruhun varlığı devam etmez mi?…
Çünkü!
Yaşamak,
Umutla birlikte cesaret ister…
Ölüm mü?
Ölüm sonsuzluğa kavuşmak ister…
Çünkü!
Ölümün,
Her türlüsü var ama,
Çaresi yok!…
O yüzden,
Fiziksel ölümü değil,
Ruhsal ölümü düşünerek,
Kötü olmaya değil,
İyi olmaya aday olunmalı…
***
Düşünsenize!…
Ölüm sonrası…
Tarihte,
Bilim ve sanatın öncüleri…
Darwin
Einstein
Galileo
Newton
Nikola Tesla
Leonardo da Vinci
Van Gogh
Picasso
İle aynı mekanları paylaştığınızı…
Yine düşünsenize…
Atatürk ile,
Tam bağımsızlığı…
Ecevit ile dürüstlüğü…
Zeki Müren ile,
Musikiyi…
Nazım Hikmet ile,
Şiiri…
Aydın Boysan ile,
Rakıyı…
Paylaştığınızı…
***
Ve sonuçta,
Ölümü,
Doğmak gibi normal karşılayanlardan olun…
Ölmekten,
Korkmayın…
