Toplumsal çürümenin…
Önünü,
Arkasını,
Dününü,
Bugününü,
Yarınını geçtik!…
Öyle ki!
Dibini yaşamaya başladık…
Çünkü!
Cehalet,
İktidar oldu…
Cahil,
Muktedir oldu…
Doğruları,
Rafa kaldırdık…
Yanlışları,
Sorgulayıp güncelleyemiyoruz…
Zengin zenginleştikçe,
Fakir iyiden iyiye fakirleşiyor…
Birey olmaktan çıktık,
Zatü-l Hareke olduk…
Yani,
Kendi kendine hareket eden zat,
Zatlar olduk…
***
Yukarıda özetlemeye çalıştığım düşüncelerimin,
Endişeye dönüştüğünü,
Her an her yerde hissetmeye başladığımı özellikle belirtmeliyim…
İşte bu endişeli düşüncelerimin,
Bir tek dayanağının,
Bir tek duygu biçiminde oluşabileceği kanaatini taşımaya başladım?
O duygunun adı?
Utanma duygusundan oluşacak,
Utanç olgusu…
O olguyu yakalamak bir kenara,
Iskalamakta ısrarlı toplum olduk…
Ve işte bu yüzden,
Cahilin kalp atışları tıkırında,
Hırsızın yüzü gülüyor…
***
Utanç duygusunu,
Mahçubiyetten,
Pişmanlıktan çıkarıp,
Övünç kaynağı haline getirdik…
Baksanıza?
Devletin resmi ajansı açıkladı?
Fuhuş ruhsatı,
Araç ruhsatını geçmiş…
***
Sonuçta…
Endişeli,
Duygu ve düşüncelerimizi,
Endişesiz kılıp,
Uyuşuk toplum olarak,
Çürümenin en büyük örneklerini sunuyoruz insanlığa…
Doğruları,
Yuhalıyoruz …
Yanlışları,
Alkışlıyoruz…
