Önünü,
Arkasını,
Dününü,
Bugününü,
Yarınını geçtik!…
Öyle ki!
Dibini yaşamaya başladık…
Çünkü!
Cehalet,
İktidar oldu…
Cahil,
Muktedir oldu…
Doğruları,
Rafa kaldırdık…
Yanlışları,
Sorgulayıp güncelleyemiyoruz…
Zengin zenginleştikçe,
Fakir iyiden iyiye fakirleşiyor…
Birey olmaktan çıktık,
Zatü-l Hareke olduk…
Yani,
Kendi kendine hareket eden zat,
Zatlar olduk…
***
Yukarıda özetlemeye çalıştığım düşüncelerimin,
Endişeye dönüştüğünü,
Her an her yerde hissetmeye başladığımı özellikle belirtmeliyim…
İşte bu endişeli düşüncelerimin,
Bir tek dayanağının,
Bir tek duygu biçiminde oluşabileceği kanaatini taşımaya başladım?
O duygunun adı?
Utanma duygusundan oluşacak,
Utanç olgusu…
O olguyu yakalamak bir kenara,
Iskalamakta ısrarlı toplum olduk…
Ve işte bu yüzden,
Cahilin kalp atışları tıkırında,
Hırsızın yüzü gülüyor…
***
Utanç duygusunu,
Mahçubiyetten,
Pişmanlıktan çıkarıp,
Övünç kaynağı haline getirdik…
Baksanıza?
Devletin resmi ajansı açıkladı?
Fuhuş ruhsatı,
Araç ruhsatını geçmiş…
***
Sonuçta…
Endişeli,
Duygu ve düşüncelerimizi,
Endişesiz kılıp,
Uyuşuk toplum olarak,
Çürümenin en büyük örneklerini sunuyoruz insanlığa…
Doğruları,
Yuhalıyoruz …
Yanlışları,
Alkışlıyoruz…